Aurrekaririk gabeko biodibertsitatearen galera baten aurrean gaude. Gazteak ingurumenaren defentsan protesta egitera kalera ateratzen direnean, bizitzaren eta bizitzeko eskubidearen defentsan ere ari dira.
Arazo osoa konturatzen da, elkarrekin krisi ekosoziala osatzen duena, eta horren aldaketa klimatikoa icebergaren punta da, dudarik gabe, baina gainontzekoak bizkortzen dituen arazoa ere bada.
Kontzientzia mailara iristen zarenean oso zaila da alde egitea eta krisi ekosoziala den paradigma zabalago horretatik borrokatzen hasten zara.
Ingurumenaz hitz egiten dugunean, benetan ez gara konturatzen egoeraren larritasunaz eta premiaz. Pertsona hauek planeta bat, ingurune osasuntsua eskatzen dutenean, bizitzeko eskubidea besterik ez dute eskatzen.
Dagoeneko 2019an, Munduko Ekonomia Foroak txosten bat argitaratu zuen, zeinaren arabera, krisi klimatikoak suntsipen masiboko armak erabiltzeak baino arrisku handiagoa suposatzen duela gizadiarentzat.
Hala ere, gizarte mailan sektoreen arabera ezberdin erantzuten ari zaio. Bada klimarik gabeko ekintzari atxikitzen zaion elite bat, baita ukaziora ere, hiltzailea besterik ez dena. Ekosistemen eta bizitzaren hiltzailea. Esaterako, 1986tik ehun enpresek berotegi-efektuko isurien %71 ekoitzi dutela bezalako datuak daude. Hala ere, inaktibo jarraitzen duen elitea da.
Krisi ekosoziala
Munduan dagoen antzerki handia dirudi: eszenatoki handi bat, jendea txaloka, argiak eta komunikabide pila bat prest, hitzaldiaren une gakoari filmatu eta argazkia ateratzeko. nora doa hitzaldi hori? Hitz egiteko manifestazioak, bilerak, hitzaldiak baititugu, ordea, planetaren etorkizuna, bere jendearen eta izaki bizidun guztien etorkizuna benetan negoziatu behar den une horietan, ez dago hitzik mahai horietan. Baina ez da gazteekin bakarrik gertatzen, gizarte zibilarekin ere gertatzen da, zientzialariekin, baita herrialdeetako ordezkaritzarekin ere.
Gazteria klima-aldaketaren eta krisi ekologikoaren eszenatokira lehertu zenean, bazirudien nolabaiteko kontzientzia eta nolabaiteko anbizio eta kapital politiko bat sortu zela maila guztietan eraldaketak egiteko ez zeudenak. Dena den, laster frogatu zen amets kolektiboa izan zela, alderdi politikotik, mediatikotik eta baita sozialetik ere eraiki eta elikatua, baina eraldaketa sozial eta ekonomikoei dagokienez, horixe da egungo egoera konpon dezakeen bakarra. Ikusi da ez dela aldaketa nabarmenik egon.
