Akuikultura jasangarriak elikagaien erreserben arazoarekin lagun dezake planetaren mugak arriskuan jarri gabe.
Ondorio latzak dituzte mugan dauden ekosistemek: berreskuratzeko denbora nahikorik ez badago, ezinbesteko funtzioak dituzten animaliak eta landareak suntsitu egingo ditugu, hala nola, ingurumenaren kalitatea kontserbatzea eta elikadura baliabideen ekoizpena.
Faltaren arrazoia gaur egun baliabide naturalak ondo erabiltzen ez direla izango litzateke. Hala ere, gainpopulatutako planeta baten elikagai-eskariari erantzun beharra dago. Gero eta eskaintza gutxiago badago baina eskariak hazten jarraitzen badu, nola lor ditzakegu behar ditugun elikagai-erreserbak planetaren mugak gainditu gabe?
Erantzuna laborantza-metodo jasangarri eta eskalagarriak ezartzean datza, ekoizpena handitzeko ahalmena duten baliabide naturalen funtzionamendu egokia kaltetu gabe. Horrela bakarrik sortu ahal izango dira planetarako ekoizpen eta kontsumo ohitura osasuntsuak, eta oraindik bide luzea dagoen arren, metodo horietako batzuk dagoeneko existitzen dira.
Akuikulturarekin, esaterako, itsas eta ibai baliabideak optimizatzeko metodo berritzaile bat garatzen da, arrainak eta algak modu iraunkorrean hazteko helburuarekin, ekosistemei beren berezko berreskuratze-denbora emanez eta, horrela, hain preziatua den ingurune honen kontserbazioari esker.
Gaur egun, akuikulturak mundu osoan kontsumitzen dugun arrainaren %57 baino gehiago da.
Jarduera honen balioa erauzketa-arrantza arduratsua osatzeko moduan datza, kalitate handiko elikagai-baliabide seguruak eta osasungarriak sortzen asko lagunduz.
OZEANOAK SALBATZEAREN GARRANTZIA
Hasteko, kontuan izan dezagun gure planetaren gainazalaren % 70 baino gehiago urak estalita dagoela leku batetik bestera eraldatu eta mugitzen den egoera ezberdinetan, uraren zikloa sortuz, hori gabe Lurrean bizia. Ez nintzateke existituko. Ur hori gehiena ozeanoetan dago.
Kutsadurak eta klima-aldaketak eragin handia dute ur-inguruneen egoeran. Ezinbestekoa da ekosistemak babestea, espezieak eta haien habitatak barne, elikadura iturri izateaz gain, arnasten dugun oxigenoaren erdia ekoizteaz eta karbono dioxido kopuru handia xurgatzeaz arduratzen direlako.
Funtzio hori ezinbestekoa da planetaren tenperatura erregulatzeko: ekosistema honek sortzen den CO2-aren zati bat gordetzen du atmosferan bukatzeko, baina karbono-hustutegi hori hondatuta badago eta ezin badu bere funtzioa bete, CO2-kopurua giroa nabarmen handituko da.
Bestalde, ozeanoko urak zenbat eta karbono dioxido gehiago xurgatu behar duen, orduan eta azidotzea gehiago bizkortuko da, kontsumitzen ditugun espezie asko bizi diren ekosistemak kaltetuz eta haien ugalketa zailduz.
Azken batean, itsas ekosistemak zaintzearen garrantzia da gure planetako bizitza guztia haien ongizatearen araberakoa dela.
